เขียนบน รถไฟฟ้า
เรื่องเป็นเรื่องของแฟนเราในความคิดของเรา
เราเขียนบล็อคขึ้นมา ตั้งใจจะเขียนทุกวัน ดูพัฒนาการไปเรื่อยๆแล้วย้อนกลับมาอ่าน เราจะเขียนกลับไปกลับมาถึงสาเหตุ อาจจะงงเล็กน้อยแต่เราไม่อยากจะคิดถึงอดีตว่าอะไรยังไง อีกแล้ว เราจะเขียนแบบถ้าแต่ละวันที่เราเขียน จะค่อยๆบอกถึงสาเหตุเรื่อยๆนะ
แฟนเราเป็นอะไรไม่รู้ เครียดตลอดเวลา กังวลในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงตลอดเวลา อยู่สามารถร้องไห้ ตลอดเวลา นอนไม่หลับ บางคนคิดว่า ซึมเศร้ารึป่าว เราเองก็ตอบไม่ได้ เราไม่ใช่หมอ แต่ก็รับได้ถ้าใครจะบอกว่ามันคือซึมเศร้า แต่ที่แน่ๆ เครียดตลอดเวลา คิดเรื่องอะไรก็ไม่รูัตลอดเวลา ทำให้ชีวิตไม่สามารถดำเนินไปได้ซะที
เราไม่รู้จะทำยังไง ปวดใจ ปวดตับ ปวดหัว ปวดทุกอย่าง แต่เราบอกกับตัวเองว่า ยังไงก็ไม่ทิ้งเค้าแน่นอน
--------
เรื่องเมื่อคืนนี้ แฟนเราบอกว่าอยากนอนกอด อยากให้เรากลับไปบ้านด้วยกัน แต่เราไปไม่ได้เพราะต้องกลับไปง้ออาอี๊ก่อน พอเราพูดว่า เรากลับไปด้วยไม่ได้ เราก็ปลอบเค้าดีๆ แต่คำพูดเค้าที่ออกมามันเหมือนจะไม่เข้าใจเราเลย ทำใจไม่ได้ รับไม่ได้กับคำตอบของเรา เราเริ่มขึ้นเสียงขึ้นเรื่อยๆ เพราะเราบอกเค้าไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าเพราะอะไร แต่เหมือนไม่เข้าใจ ร้องไห้ งอแงพยายามจะให้เรากลับให้ได้ ซึ่งก็เหมือนเดิมๆ เราทะเลาะกันบนรถ เราบอกเค้าว่า เมื่อ7ปีที่แล้ว เรา2คน นั่งรถคันนี้เหมือนเดิม อยู่บนถนน เส้นนี้เหมือนเดิม แต่เราไม่ได้ทะเลาะกันขนาดนี้ เธอไม่เคยเอะ อะก็ร้องไห้ขนาดนี้ เค้าก็ อึ้ง ไป เราบอกว่า ไปคิดดูดีๆว่าจะทำยังไง อยากมีชีวิตแบบนี้เหรอ มันต้องค่อยๆปรับความคิด ไม่เอาความเอาแต่ใจมาทำให้เป็นแบบนี้
วันนี้เค้ามาที่ บ. เพื่อสมัครงรน เจอเราก็พูดด้วยกันดีๆ เราก็ดีด้วยนะ ไม่ใช่เราจะลวร้าย แปลงร่างตลอดเวลา ตั้งแต่เรากลับมาเมืองไทย เรากับเค้าทะเลาะกันทุกวัน ไม่เว้นเลย
จบก่อน
รอวันต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น